Ans Verdijk gaat dieper in op haar tentoonstelling en graag in gesprek met bezoekers.

Afgelopen december verplaatste kunstenaar Ans Verdijk de volledige inhoud van haar atelier naar het Odapark. In de tuinzaal componeert ze een web van werken waar bezoekers doorheen mogen dwalen. De werken in deze ruimte zijn kwetsbaar, gemaakt van papier, textiel en gevonden materialen. Ze staan wankel op transportkisten of bungelen sierlijk vanaf het plafond. 

Ans Verdijk: “Wat ik doe is niet voor de eeuwigheid. Voor mij gaat het om het onderzoek, het ontdekken, de verbazing, de wat-gebeurt-hier-toch, wat-ontstaat-hier-dan? Een soort wolk en die prik je door en dan is het weer weg. Ik begrijp ook wel dat sommige bezoekers vooral zullen denken, "Wat veel allemaal en hoe moet je dit straks weer allemaal opruimen?” Ja, het is veel, maar tegelijkertijd is dit ook één werk waar je naar kijkt. In die zin is het dus heel compact, zoals een brein. Het is een brein, hoe een brein functioneert, hoe je connecties maakt, hoe dingen in je hoofd opdoemen en wat je daar vervolgens mee doet.’