18 mei – 7 september 2025 | Theehuis

 

Caroline Sarneel (1992) is een beeldend kunstenaar die in de eerste plaats schildert, maar zich daarnaast ook bezighoudt met fotografie en de daarbij horende grafische ambachten onderzoekt. In 2022 behaalde zij haar bachelor in Fine Arts aan het Maastricht Institute of Arts.

 

“Al lange tijd maak ik graag in alleenschap wandelingen in de natuur waar ik dan fotografeer, reflecteer en observeer, zoals ik ook werk in mijn atelier. Ik heb een groot verlangen om mij nietig te voelen en te worden opgeslokt door het grootse, dat voor mij bestaat uit de natuur op onze aarde die zo ontzettend groot en machtig is, en het besef dat die aarde dan weer onderdeel is van een nog veel en veel groter geheel daarbuiten, dat zich niet eens houdt aan de regels die voor een mens te bevatten zijn. Hoewel ik het niet kan bevatten blijf ik toch het verlangen hebben om dit te begrijpen. Dat is in mijn ogen inherent aan de mens. Elk individueel werk dat ik schilder kan een bepaald gevoel of een bepaalde uitspraak of vraag bevatten, maar ook het samenspel en de ruimte die ze gezamenlijk innemen vind ik belangrijk. Zoals de bomen die ieder individueel een betekenis hebben in het bos dat ze samen vormen, daar allemaal een eigen functie vervullen, zoals de dieren en mensen dat weer doen in hun gemeenschap of samenleving. Voor mij is het alsof ze allemaal een bepaalde noot zingen en zo samen een geheel vormen.

 

Ik schilder op hout dat voorafgaand al een leven heeft gehad als bijvoorbeeld kastplank, keukenblad, plint of lade. Ze zijn getekend door de tand des tijds en hun voorgaande leven. Regelmatig uit mijn persoonlijke leven en mijn geschiedenis, zoals het werk ‘sneeuw in Beek’, dat is geschilderd op de lades van mijn vaders atelierkast, maar even goed ook hout van andere geschiedenissen. Ik moet een wisselwerking voelen met het stuk hout voordat ik er iets mee kan, en die wisselwerking ontstaat voor mij door zichtbare imperfecties en uniekheden. “