Met werken van Floor Martens, Maria Stams & José Fijnaut,
Mike Moonen en Robin Waart
03 juli 2020 t/m 18 oktober 2020

Veel hotels hebben geen kamer 13, omdat ze deze niet verhuurd krijgen. Gasten zijn bang voor mogelijk ongeluk. Het is een probleem dat praktisch wordt opgelost, nakamer 12 volgt gewoon kamer 14. We passen de telling aan en daarmee bestaat het niet. Simpel. Toch gebeurt er dan iets geks: Je loopt door de gang, op zoek naar je kamer met de sleutel in je hand. Links kamer 9, dan 10, 11, de hoek om, 12, …, 14, 15. Door afwezig te zijn wordt kamer 13 juist de enige kamer die in ieders hoofd zit. Een niet-bestaande kamer waarin niets gebeurt en waar de tijd stilstaat, maar die toch vol gevaar lijkt te zitten en daardoor de hele tijd om aandacht vraagt.

Misschien wordt het jaar 2020 wel de kamer 13 in ons leven. Een jaar dat knaagt en zeurt, met tijd die tergend voortkruipt, ongeluk dat loert in iedere waterdruppel en ondertussen overal fluitende vogels, alsof er niks aan de hand is. Kijk om je heen en zie dat kamer dertien overal zijn intrek heeft genomen: Cafés die geen café́ meer zijn, OV dat niet langer openbaar is, scholieren zonder school en een stad zonder stadsgeluiden. En dit alles veroorzaakt door iets dat wel er wel is, maar onzichtbaar blijft en juist daarom voortdurend door ons hoofd spookt.

Misschien wordt 2020 het jaar om over te slaan in onze telling. 2017, 2018, 2019, …., 2021, 2022. Een gezamenlijk coma, dat een collectief gat in ons toekomstig geheugen slaat. Hoe groot of diep dat gat zal zijn is nog niet te peilen. Maar het zal zijn zoals ieder gat, in muren, wegen of begrotingen: De afwezigheid van iets, dat duidelijke aanwezig is.

In Odapark toonden we in de zomer van 2020 een tentoonstelling waarin deze tegenstrijdigheid in alle werken opborrelde: Aanwezig worden door afwezig te zijn. De persoon die er niet meer is, maar wiens aanwezigheid voelbaar wordt door wat zij achterliet.

Tentoonstelling in twaalf kijkvensters in het centrum van Venray
03 april 2021 t/m 01 juni 2021

Iets alledaags als ‘samen eten’ blijkt plots niet meer vanzelfsprekend. Wanneer zaten wij voor het laatst samen met familie of vrienden aan tafel? Wie van ons vermoedde toen dat het voor lange tijd de laatste keer zou zijn?

Het bekendste laatste diner uit de afgelopen tweeduizend jaar is ongetwijfeld ‘Het Laatste Avondmaal’. Een vriendenclub die samen aan tafel zit, de meesten van hen hebben geen idee van het onheil dat wacht. Jezus kondigt niet alleen zijn dood aan, maar ook dat een van de tafelgenoten hem zal verraden. De maaltijd werd een symbool voor verraad en lijden, maar ook voor vriendschap en het nieuwe begin.

Gastcurator Ben van Kollenburg verzamelde een aantal hedendaagse interpretaties van het Laatste Avondmaal: Een tafel met alleen maar Judassen of een stel gieren die een feestdis komen verstoren. Maar ook het laatste ontbijt van de dochter voordat ze definitief het ouderlijk huis verlaat of een verzameling keukenapparaten die tevergeefs in de kast staat, wachtend op de eerstvolgende keer dat onze vrienden weer komen eten. Odapark nodigt u aan tafel voor een wandeling langs twaalf kijkvensters, verspreid over acht adressen in Venray. Zie hoe een etentje van een groep vrienden eeuwen later nog altijd tot de verbeelding spreekt.

Met werken van: Bert Staal & Matty Christensen, Birgitta Sundström Jansdotter, De Vrienden van Job (Rinke Nijburg & Wout Herfkens), Greta Alfaro, Har van der Put, Ignace Schretlen, Linda Verkaaik, Maria Kapteijns, Matijs van de Kerkhof, Meg Mercx, Stijn Peeters, Vincent Bijleveld, Wim Moorman

Tentoonstelling door Keetje Mans, Elke Lutgerink en Chantal Le Doux
08 september 2019 t/m 12 januari 2020

Keeping up with the Joneses is een samenwerking van Chantal Le Doux,
Elke Lutgerink en Keetje Mans: drie kunstenaars die elkaar al jaren kennen.
Ze bezoeken elkaars atelier, bekritiseren elkaars werk en wisselen ideeën uit.
Een artistieke verwantschap die leidde tot vriendschap, maar nog niet eerder tot een gezamenlijke tentoonstelling. Een drietal dat met gemak van de gebruikelijke labels en hokjes kan worden voorzien:

Drie Vrouwelijke Schilders. Intiem en Schilderachtig. Dromerig en Monumentaal. Kunstenaressen. Duister en Feeëriek. Huiselijk. Vakkundig.

Maar is het nodig om hen op deze manier te framen? Moeten we hun levenswandel en biografie kennen om hun werk te kunnen waarderen? Kunst en identiteit lijken steeds meer samen te vallen, wie je bent is wat je maakt. Is identiteit daarmee een artistieke prestatie?

Voor deze tentoonstelling proberen Chantal, Elke en Keetje hun publieke identiteit en alle bijbehorende bagage los te laten. Het is al moeilijk genoeg om je masker even te laten zakken voor twee vrienden, toch willen ze jou als bezoeker daar ook deel van laten uitmaken. Ze nodigen je uit in hun binnenwereld, van ideeën, twijfels en vragen. Een kijkje achter de schermen van een artistieke zoektocht.

Krista Smulders + Michiel Ubels
23 juli 2021 t/m 31 oktober 2021

Schattige expositie voor kinderen + pikante film voor volwassenen

Wat maakt een relatie tot een goede relatie? Is het vertrouwdheid, of juist spanning? Is het geborgenheid of de vrijheid om volledig jezelf te zijn? In hun nieuwste film ‘Intiem en Anoniem’ zitten Krista Smulders en Michiel Ubels met hun camera wekenlang op de huid van een verliefd stel. Intieme scènes en odes aan de liefde worden afgewisseld met zwijgende maaltijden en rituele ruzies. De relatie ontvouwd zich als een opeenstapeling van onlogische keuzes, ongemakkelijke confrontaties, rooskleurige verwachtingen en dankbare herinneringen.

In het tweede deel van de tentoonstelling tonen de kunstenaars dat de zoektocht naar de liefde niet heel anders is dan de magische blik waarmee kinderen de wereld bekijken: dieren kunnen praten, bomen dansen en zelfs tafels, auto’s en wolken zijn karakters waarmee je een gesprek kunt aanknopen. Krista Smulders en Michiel Ubels geven in ‘VOOR JONG EN OUD’ ruim baan aan de fantasie, en laten zien dat het magische denken ons een leven lang blijft achtervolgen.

Krista Smulders (Venray, 1988) en Michiel Ubels (Beuningen, 1989) leerden elkaar kennen op de kunstacademie in Maastricht. De afgelopen jaren werkten ze aan uiteenlopende projecten. Met Dating Applicatie (2018) maakten ze een film over een eerste date tussen twee onbekenden, die begeleidt door een gitarist, samen opdrachten uitvoeren op een hotelkamer. Tijdens ‘Kerkdienst Remix’ (2019) regisseerden ze in samenwerking met Fran Hoebergen een kerkdienst voor de Grote Sint-Laurenskerk in Rotterdam: kerkgangers zoefden op rolschaatsen tussen de banken door en dominee Bernard van Verschuer zong een duet met een robot.
Naast een gedeelde voorliefde voor buitenbeentjes, zwarte humor en ongemakkelijke situaties is hun werk meestal speels, uitbundig en kleurrijk. Ze werken bij voorkeur met amateurs in hun films en performances, die ze benaderen via online oproepen of briefjes op het prikbord in de supermarkt. Het draagt bij aan de onvoorspelbare afloop van veel van hun projecten.
‘VOOR JONG EN OUD’ bij Odapark is de eerste tentoonstelling die volledig aan hun werk is gewijd.

Hier vind je alle informatie over de toegankelijkheid van Odapark.
Vragen? Mail dan naar Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken. 

LET OP: wegens ombouw van tentoonstellingen is het paviljoen gesloten van: 22 april – 17 mei (met uizondering van evenmenten zoals aangekondigd in de agenda)

• van 1 februari t/m 30 november, van dinsdag t/m zondag van 13:30–17:00 uur
• van 1 december t/m 31 januari, van dinsdag t/m zondag van 13:00–16:00 uur