Joep Vossebeld
woensdag, 23 april 2025 10:13
Bericht uit de Ether: Caroline Sarneel niet te zien van 23 mei t/m 6 juni en op 10, 13 en 22 juni.
Het Theehuis van Odapark wordt behalve voor tentoonstellingen ook gebruikt voor workshops, lezingen, concerten en huwelijksceremonies. Daarom is de tentoonstelling niet altijd open voor bezoekers.
Published in ACTUEEL
Published in
ACTUEEL
Tagged under
dinsdag, 01 april 2025 11:51
BETWEEN BELONGING
BETWEEN BELONGING: Borderland Residencies 2024-2025 groepstentoonstelling
11 – 13 april 2025, locatie: Art Düsseldorf
11 – 26 april2025, locatie: Weltkunstzimmer Düsseldorf
Met werken van: Agata Siwek, Apparatus 22, Ayo Akingbade, Beatrice Richter, Christine Hvidt, Cléo Totti, Francisco Correia, Hasmik Tangyan, Hugo Hostrzewa, Jonny Isaak, Leonie Brandner, Loom, Maartje Fliervoet, Renée Stravers, Silviu Guiman, Soya Arakawa & Tiko Imnadze
Sinds 2021 is Odapark samen met Kulturraum Niederrhein medeoprichter en partner van Borderland Residencies; een samenwerkingsverband van kunstenaarsresidenties in het Duits-Nederlandse grensgebied. Met trots presenteren we de groepstentoonstelling BETWEEN BELONGING, waarin de deelnemers van 2024-25 hun werken tonen aan het publiek.
Een tijdelijk verblijf in een nieuwe regio of aan een grens roept vaak vragen op over de eigen identiteit. Hoe plaats ik mezelf? Waar hoor ik thuis? Als gevolg daarvan ontstaat er vaak een gevoel van “tussenheid”. Dit is een fenomeen dat de deelnemers van Borderland Residencies 2024-25 onderzochten tijdens hun excursies in het grensgebied tussen Duitsland, Nederland en België. Uit momenten van collectief artistiek onderzoek kwamen impulsen voor nieuwe werken voort, de resultaten daarvan zullen worden gepresenteerd in de tentoonstelling BETWEEN BELONGING in Weltkunstzimmer Düsseldorf van 11 tot 26 april. De tentoonstelling vertelt over een onbepaaldheid die de mogelijkheid biedt om het eigen besef van ergens thuis horen opnieuw te interpreteren. Het roept ook de gedachte op dat we uiteindelijk allemaal deel uitmaken van verschillende complexe en voortdurend veranderende systemen.
De opening van de tentoonstelling vindt plaats op vrijdag 11 april 2025, van 18.00 tot middernacht. Tijdens de twee weken die de tentoonstelling duurt, kan deze elke donderdag tot en met zaterdag van 14.00 tot 18.00 uur worden bezocht (behalve op paaszondag).
De tentoonstelling is samengesteld door Nathalie Schulz (onafhankelijk curator, Düsseldorf), met ondersteuning van Lene ter Haar (medewerker cultuur, Consulaat-Generaal van het Koninkrijk der Nederlanden, Düsseldorf).
Meer kunstwerken van de deelnemers van Borderland Residencies zullen van 10 tot 13 april te zien zijn op ART DÜSSELDORF. Je bent van harte welkom!
Published in 2025
Published in
2025
Tagged under
dinsdag, 01 april 2025 09:17
Open Call: Online Art Residency for Parent Artists
Samen met Stichting the Artist and the Others en het Mondriaan Fonds kondigen we met trots een nieuw initiatief aan: een online Artist in Residence exclusief voor kunstenaars met kinderen! Dit residentieprogramma, het eerste in zijn soort in Nederland, biedt een flexibel en ondersteunend kunstresidentieprogramma op maat voor ouders/kunstenaars die een balans proberen te vinden tussen hun artistieke praktijk en de verantwoordelijkheden van het oudersschap.
Wat bieden we aan de kunstenaars:
- Verblijf van 3 maanden.
- Online, parttime en flexibel programma.
- Wekelijkse online sessies met de andere kunstenaars & mentoren.
- Professionele begeleiding door experts.
- Artist fee: 700 euro per maand (incl. Btw).
- Eindpresentaties: online & op locatie in Odapark.
- Kinderopvang bij de eindpresentatie.
Praktisch:
- Deadline: 30 April 2025
- Resultaten van de selectie worden bekend gemaakt in de 3de week van mei 2025
- Aanmelden mag alleen via THIS FORM
Voor de volledige tekst van de open call zie de website van de The Artist and the Others
Published in NIEUWSARCHIEF
Published in
NIEUWSARCHIEF
Tagged under
maandag, 31 maart 2025 09:41
Het Geheime Huis: Ingeborg Meulendijks
28 september 2025 – 4 januari 2026
Ingeborg Meulendijks werkt sinds 1997 aan het geheime huis, een doorlopend kunstproject dat bestaat uit sculpturale maquettes, monumentale foto's van gemodelleerde ruimtes en werk op papier. Door te spelen met schaal, perspectief en licht onderzoekt ze hoe we ruimtes op een emotioneel en intiem niveau ervaren. In Odapark wordt een deel van haar verzameling miniatuurkamers getoond waarin haar gedachten over wonen (dwelling) en zijn (being) worden gevisualiseerd.
Deze kamers bedenkt en bouwt Ingeborg in haar atelier, gelegen in een deel van het 19de -eeuwse klooster van Steyl. Minutieus zaagt en schuurt ze hier aan schaalmodellen in hout, karton en textiel. De atmosfeer van die ruimtes legt ze vast met een analoge camera, de beelden ontwikkelt ze zelf in een donkere kamer. Ze kiest bewust voor deze trage manier van werken, waarin ze net als de monniken en zusters in Steyl, alles met de hand doet. Juist door die vertraging wordt het maakproces een bevrijding van de tijddruk en haast die ons dagelijks leven vaak beheerst.
Ingeborg Meulendijks verwoordt het zelf als volgt: “Om fatsoenlijk te kunnen leven, heeft iedereen een thuis nodig. Een plek waar je echt wilt zijn. Maar passen onze concepten van tijd en plaats wel bij het formuleren van het idee van 'thuis' als architectonische ruimte? In het geheime huis staat het schaalmodel op de drempel tussen denkbeeld en realiteit, ze nodigt uit tot denken in beide richtingen. Het is de ruimte in mijn hoofd en buiten mijn hoofd. Het is een spel tussen doen en denken, tussen groot en klein. Blaise Pascal1 verwoordde dat heel mooi: ‘Kleine dingen doen alsof ze groot zijn, en grote dingen doen alsof ze klein zijn.’”
1Franse wis- en natuurkundige en filosoof (1623-1662)
Published in 2025
Published in
2025
Tagged under
maandag, 31 maart 2025 09:39
Het Geheime Huis: Ingeborg Meulendijks
28 september 2025 – 4 januari 2026
Ingeborg Meulendijks werkt sinds 1997 aan het geheime huis, een doorlopend kunstproject dat bestaat uit sculpturale maquettes, monumentale foto's van gemodelleerde ruimtes en werk op papier. Door te spelen met schaal, perspectief en licht onderzoekt ze hoe we ruimtes op een emotioneel en intiem niveau ervaren. In Odapark wordt een deel van haar verzameling miniatuurkamers getoond waarin haar gedachten over wonen (dwelling) en zijn (being) worden gevisualiseerd.
Deze kamers bedenkt en bouwt Ingeborg in haar atelier, gelegen in een deel van het 19de -eeuwse klooster van Steyl. Minutieus zaagt en schuurt ze hier aan schaalmodellen in hout, karton en textiel. De atmosfeer van die ruimtes legt ze vast met een analoge camera, de beelden ontwikkelt ze zelf in een donkere kamer. Ze kiest bewust voor deze trage manier van werken, waarin ze net als de monniken en zusters in Steyl, alles met de hand doet. Juist door die vertraging wordt het maakproces een bevrijding van de tijddruk en haast die ons dagelijks leven vaak beheerst.
Ingeborg Meulendijks verwoordt het zelf als volgt: “Om fatsoenlijk te kunnen leven, heeft iedereen een thuis nodig. Een plek waar je echt wilt zijn. Maar passen onze concepten van tijd en plaats wel bij het formuleren van het idee van 'thuis' als architectonische ruimte? In het geheime huis staat het schaalmodel op de drempel tussen denkbeeld en realiteit, ze nodigt uit tot denken in beide richtingen. Het is de ruimte in mijn hoofd en buiten mijn hoofd. Het is een spel tussen doen en denken, tussen groot en klein. Blaise Pascal1 verwoordde dat heel mooi: ‘Kleine dingen doen alsof ze groot zijn, en grote dingen doen alsof ze klein zijn.’”
1Franse wis- en natuurkundige en filosoof (1623-1662)
Published in BINNENKORT
Published in
BINNENKORT
Tagged under
vrijdag, 21 maart 2025 14:44
Open call: Unfinished Filmfestival 2025
Are you haunted by an unfinished film, a film you never made, or a film you thought was finished but now want to unfinish again? Participate in the 2025 Unfinished Film Festival and be one of 15 filmmakers to camp with us in the sand dunes of Odapark, Venray.
UFF is a three day gathering of process driven filmmakers. Daily activities include screenings and workshops of participants’ unfinished films, time in a mobile editing suite, shared meals, and collective walks in the beautiful park.
To apply, send a link to one of your films, and a short video (max 3min.) about your relationship to your unfinished film and/or interesting challenges in your life as a filmmaker to Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..
Participation is free and includes vegan food and a tent.*
Application deadline: May 10th, 2025
Festival dates: June 23rd - 26th, 2025
This initiative is a collaboration between Video Power and Odapark - Center for Contemporary Art.
This 4th edition is financially supported by Gemeente Maastricht and Odapark.
*Travel expenses have to be covered by the participant.
Published in NIEUWSARCHIEF
Published in
NIEUWSARCHIEF
Tagged under
vrijdag, 21 maart 2025 14:40
Bericht uit de Ether: Caroline Sarneel
18 mei – 7 september 2025 | Theehuis
Caroline Sarneel (1992) is een beeldend kunstenaar die in de eerste plaats schildert, maar zich daarnaast ook bezighoudt met fotografie en de daarbij horende grafische ambachten onderzoekt. In 2022 behaalde zij haar bachelor in Fine Arts aan het Maastricht Institute of Arts.
“Al lange tijd maak ik graag in alleenschap wandelingen in de natuur waar ik dan fotografeer, reflecteer en observeer, zoals ik ook werk in mijn atelier. Ik heb een groot verlangen om mij nietig te voelen en te worden opgeslokt door het grootse, dat voor mij bestaat uit de natuur op onze aarde die zo ontzettend groot en machtig is, en het besef dat die aarde dan weer onderdeel is van een nog veel en veel groter geheel daarbuiten, dat zich niet eens houdt aan de regels die voor een mens te bevatten zijn. Hoewel ik het niet kan bevatten blijf ik toch het verlangen hebben om dit te begrijpen. Dat is in mijn ogen inherent aan de mens. Elk individueel werk dat ik schilder kan een bepaald gevoel of een bepaalde uitspraak of vraag bevatten, maar ook het samenspel en de ruimte die ze gezamenlijk innemen vind ik belangrijk. Zoals de bomen die ieder individueel een betekenis hebben in het bos dat ze samen vormen, daar allemaal een eigen functie vervullen, zoals de dieren en mensen dat weer doen in hun gemeenschap of samenleving. Voor mij is het alsof ze allemaal een bepaalde noot zingen en zo samen een geheel vormen.
Ik schilder op hout dat voorafgaand al een leven heeft gehad als bijvoorbeeld kastplank, keukenblad, plint of lade. Ze zijn getekend door de tand des tijds en hun voorgaande leven. Regelmatig uit mijn persoonlijke leven en mijn geschiedenis, zoals het werk ‘sneeuw in Beek’, dat is geschilderd op de lades van mijn vaders atelierkast, maar even goed ook hout van andere geschiedenissen. Ik moet een wisselwerking voelen met het stuk hout voordat ik er iets mee kan, en die wisselwerking ontstaat voor mij door zichtbare imperfecties en uniekheden. “
De zaalfolder van de tentoonstelling vind je hier.
Published in 2025
Published in
2025
Tagged under
vrijdag, 21 maart 2025 14:32
Bericht uit de Ether: Caroline Sarneel
18 mei – 7 september 2025 | Theehuis
Caroline Sarneel (1992) is een beeldend kunstenaar die in de eerste plaats schildert, maar zich daarnaast ook bezighoudt met fotografie en de daarbij horende grafische ambachten onderzoekt. In 2022 behaalde zij haar bachelor in Fine Arts aan het Maastricht Institute of Arts.
“Al lange tijd maak ik graag in alleenschap wandelingen in de natuur waar ik dan fotografeer, reflecteer en observeer, zoals ik ook werk in mijn atelier. Ik heb een groot verlangen om mij nietig te voelen en te worden opgeslokt door het grootse, dat voor mij bestaat uit de natuur op onze aarde die zo ontzettend groot en machtig is, en het besef dat die aarde dan weer onderdeel is van een nog veel en veel groter geheel daarbuiten, dat zich niet eens houdt aan de regels die voor een mens te bevatten zijn. Hoewel ik het niet kan bevatten blijf ik toch het verlangen hebben om dit te begrijpen. Dat is in mijn ogen inherent aan de mens. Elk individueel werk dat ik schilder kan een bepaald gevoel of een bepaalde uitspraak of vraag bevatten, maar ook het samenspel en de ruimte die ze gezamenlijk innemen vind ik belangrijk. Zoals de bomen die ieder individueel een betekenis hebben in het bos dat ze samen vormen, daar allemaal een eigen functie vervullen, zoals de dieren en mensen dat weer doen in hun gemeenschap of samenleving. Voor mij is het alsof ze allemaal een bepaalde noot zingen en zo samen een geheel vormen.
Ik schilder op hout dat voorafgaand al een leven heeft gehad als bijvoorbeeld kastplank, keukenblad, plint of lade. Ze zijn getekend door de tand des tijds en hun voorgaande leven. Regelmatig uit mijn persoonlijke leven en mijn geschiedenis, zoals het werk ‘sneeuw in Beek’, dat is geschilderd op de lades van mijn vaders atelierkast, maar even goed ook hout van andere geschiedenissen. Ik moet een wisselwerking voelen met het stuk hout voordat ik er iets mee kan, en die wisselwerking ontstaat voor mij door zichtbare imperfecties en uniekheden. “
De zaalfolder van de tentoonstelling vind je hier.
LET OP: wegens evenementen/concerten is 'Bericht uit de Ether' niet toegankelijk van 23 mei t/m 4 juni en op 10, 13 en 22 juni.
Published in NU TE ZIEN
Published in
NU TE ZIEN
Tagged under
donderdag, 27 februari 2025 20:16
Ice Memory
18 mei – 7 september 2025
Ooit bedekten ijzige gletsjers de helft van ons land, hun sporen zijn nog altijd zichtbaar in het landschap. Tegenwoordig smelten zelfs in koudere regio's de gletsjers in rap tempo weg, het zijn de meest zichtbare locaties van de klimaatopwarming.
Terwijl de gletsjers wegsmelten verliezen we een schat aan kennis. Diep in het ijs ligt informatie opgeslagen die een glimp biedt in de klimatologische omstandigheden van duizenden, tienduizenden, en soms zelfs honderdduizenden jaren geleden. Gletsjers zijn daarmee een soort klimaatarchief, het levende geheugen van de aarde.
Middels film, sculpturen, licht en muziek, wordt in de tentoonstelling Ice Memory het relatief korte termijn geheugen van de mens en de diepe tijd van de gletsjers onderzocht.
Terwijl de gletsjers wegsmelten verliezen we een schat aan kennis. Diep in het ijs ligt informatie opgeslagen die een glimp biedt in de klimatologische omstandigheden van duizenden, tienduizenden, en soms zelfs honderdduizenden jaren geleden. Gletsjers zijn daarmee een soort klimaatarchief, het levende geheugen van de aarde.
Middels film, sculpturen, licht en muziek, wordt in de tentoonstelling Ice Memory het relatief korte termijn geheugen van de mens en de diepe tijd van de gletsjers onderzocht.
Met werken van Eline Kersten, Lindsey Nicholson en Hans Gurstad-Nilsson.
De zaalfolder van de tentoonstelling vind je hier.
Over de kunstenaars
Eline Kersten
Eline Kersten is een Nederlandse kunstenaar die in Zwitserland woont. In haar werk identificeert, bekritiseert en toont ze verhalen over veranderende en verdwijnende landschappen, zowel ver weg als dicht bij huis. Ze gelooft dat ons gevoel van identiteit verbonden is met het landschap waardoor we worden omringd. Wat gebeurt er dan als de omgeving die we als thuis beschouwen snel verandert, of erger nog, verdwijnt? Ze is geïnteresseerd in de betekenis die we geven aan verdwijnende landschappen door de verhalen die we erover vertellen en de manier waarop die ecologisch, historisch en persoonlijk gekleurd zijn. Om deze verschillende perspectieven te doorgronden werkt ze samen met deskundigen uit andere domeinen, variërend van klimaatwetenschappers en glaciologen tot componisten en brandweerlieden.
Eline Kersten heeft een MFA in Curating van Goldsmiths, University of London en een BFA van de Academy of Fine Arts & Design Maastricht. Haar werk is op verschillende plaatsen tentoongesteld, onder andere in het Kunst(Zeug)Haus, CH; Kalmar Konstmuseum, SE; Noorderlicht Foto Biënnale, NL; Helmhaus, CH; 19e Media Art Biennale, PL; Art Rotterdam, NL; Experimental Intermedia Festival, US.
Hans Gurstad-Nilsson
De Zweedse componist Hans Gurstad-Nilsson heeft een achtergrond als archeoloog en muzikant. Van 1986-1990 maakte hij deel uit van de groep Triangulus en het tienkoppige gitaarorkest Guitarsis, waarin musici zaten van bekende Zweedse progressieve bands als Ragnarök, Samla Mammas Manna, Kebenekajse en Dag Vag. Dit waren vormende jaren met tournees, tv-optredens en opdrachten voor de Zweedse radio. Na zijn studie in Lund werkte hij tien jaar als archeoloog voor het Kalmar County Museum. Hans behaalde zijn MA compositie in 2013 aan de Academie voor Muziek en Drama in Göteborg.
Hans werkte sindsdien samen met vooraanstaande orkesten en ensembles zoals Vokalharmonin, Norrköping Symphony Orchestra, Swedish Wind Ensemble, Camerata Nordica, Musica Vitae en vele virtuoze solisten. Zijn muziek bevindt zich in een grensgebied waar verschillende stilistische invloeden met elkaar verweven zijn. Het archeologische perspectief is een terugkerend aspect in zijn werk, waaronder in het project Ice Memory.
Lindsey Nicholson
Lindsey is een Britse kunstenaar, wetenschapper en pedagoog die in Oostenrijk woont. Haar artistieke werk verkent de grenzen van wetenschappelijk en artistiek onderzoek en hoe deze kunnen bijdragen aan het creëren van inzichten binnen de maatschappij. Ze poogt daarbij complexe concepten en processen tastbaar en ervaarbaar te maken, om zo een dieper begrip te creëren van onze rol en verantwoordelijkheid in onze leefomgeving. Ze gelooft in de noodzaak om de mensheid weer deel te laten uitmaken van de natuur, als een belangrijke voorwaarde om een leefbare omgeving voor iedereen in stand te houden.
Lindsey heeft een BSc in Geografie van Edinburgh University, een PhD in Glaciologie van St Andrews University en een MA in Toegepaste Kunst van de Universiteit voor Toegepaste Kunst in Wenen. Haar werk is tentoongesteld in groepstentoonstellingen in Kunstlerhaus, Improper Walls en Vienna Art Week in Wenen en in OpenSpace en BRUX Theater in Innsbruck.
Colofon
Samenstelling
Eline Kersten, Hans Gurstad-Nilsson, Lindsey Nicholson
Organisatie
Hester van Tongerlo, Joep Vossebeld
Publieksprogramma
Gladys Zeevaarders
Tekst
Joep Vossebeld
Grafisch ontwerp
Inge Korten
Film & geluid
Eline Kersten, Hans Gurstad-Nilsson
Met speciale dank aan:
De vrijwilligers van Odapark, Joris Burla, Julie Anne Denton, Emile Hermans, Klaus Gröbner, Michael Kohli, Michaela Mühl, Adelheid Schrott, Anders Svensson
Mede mogelijk gemaakt door:
Mondriaan Fonds
Provincie Limburg
Gemeente Venray
Published in 2025
Published in
2025
Tagged under
donderdag, 27 februari 2025 20:12
Ice Memory
18 mei – 7 september 2025 (let op: wegens filmopnames is de tentoonstelling gesloten op dinsdag 10 juni)
Ooit bedekten ijzige gletsjers de helft van ons land, hun sporen zijn nog altijd zichtbaar in het landschap. Tegenwoordig smelten zelfs in koudere regio's de gletsjers in rap tempo weg, het zijn de meest zichtbare locaties van de klimaatopwarming.
Terwijl de gletsjers wegsmelten verliezen we een schat aan kennis. Diep in het ijs ligt informatie opgeslagen die een glimp biedt in de klimatologische omstandigheden van duizenden, tienduizenden, en soms zelfs honderdduizenden jaren geleden. Gletsjers zijn daarmee een soort klimaatarchief, het levende geheugen van de aarde.
Middels film, sculpturen, licht en muziek, wordt in de tentoonstelling Ice Memory het relatief korte termijn geheugen van de mens en de diepe tijd van de gletsjers onderzocht.
Terwijl de gletsjers wegsmelten verliezen we een schat aan kennis. Diep in het ijs ligt informatie opgeslagen die een glimp biedt in de klimatologische omstandigheden van duizenden, tienduizenden, en soms zelfs honderdduizenden jaren geleden. Gletsjers zijn daarmee een soort klimaatarchief, het levende geheugen van de aarde.
Middels film, sculpturen, licht en muziek, wordt in de tentoonstelling Ice Memory het relatief korte termijn geheugen van de mens en de diepe tijd van de gletsjers onderzocht.
Met werken van Eline Kersten, Lindsey Nicholson en Hans Gurstad-Nilsson.
De zaalfolder van de tentoonstelling vind je hier.
Over de kunstenaars
Eline Kersten
Eline Kersten is een Nederlandse kunstenaar die in Zwitserland woont. In haar werk identificeert, bekritiseert en toont ze verhalen over veranderende en verdwijnende landschappen, zowel ver weg als dicht bij huis. Ze gelooft dat ons gevoel van identiteit verbonden is met het landschap waardoor we worden omringd. Wat gebeurt er dan als de omgeving die we als thuis beschouwen snel verandert, of erger nog, verdwijnt? Ze is geïnteresseerd in de betekenis die we geven aan verdwijnende landschappen door de verhalen die we erover vertellen en de manier waarop die ecologisch, historisch en persoonlijk gekleurd zijn. Om deze verschillende perspectieven te doorgronden werkt ze samen met deskundigen uit andere domeinen, variërend van klimaatwetenschappers en glaciologen tot componisten en brandweerlieden.
Eline Kersten heeft een MFA in Curating van Goldsmiths, University of London en een BFA van de Academy of Fine Arts & Design Maastricht. Haar werk is op verschillende plaatsen tentoongesteld, onder andere in het Kunst(Zeug)Haus, CH; Kalmar Konstmuseum, SE; Noorderlicht Foto Biënnale, NL; Helmhaus, CH; 19e Media Art Biennale, PL; Art Rotterdam, NL; Experimental Intermedia Festival, US.
Hans Gurstad-Nilsson
De Zweedse componist Hans Gurstad-Nilsson heeft een achtergrond als archeoloog en muzikant. Van 1986-1990 maakte hij deel uit van de groep Triangulus en het tienkoppige gitaarorkest Guitarsis, waarin musici zaten van bekende Zweedse progressieve bands als Ragnarök, Samla Mammas Manna, Kebenekajse en Dag Vag. Dit waren vormende jaren met tournees, tv-optredens en opdrachten voor de Zweedse radio. Na zijn studie in Lund werkte hij tien jaar als archeoloog voor het Kalmar County Museum. Hans behaalde zijn MA compositie in 2013 aan de Academie voor Muziek en Drama in Göteborg.
Hans werkte sindsdien samen met vooraanstaande orkesten en ensembles zoals Vokalharmonin, Norrköping Symphony Orchestra, Swedish Wind Ensemble, Camerata Nordica, Musica Vitae en vele virtuoze solisten. Zijn muziek bevindt zich in een grensgebied waar verschillende stilistische invloeden met elkaar verweven zijn. Het archeologische perspectief is een terugkerend aspect in zijn werk, waaronder in het project Ice Memory.
Lindsey Nicholson
Lindsey is een Britse kunstenaar, wetenschapper en pedagoog die in Oostenrijk woont. Haar artistieke werk verkent de grenzen van wetenschappelijk en artistiek onderzoek en hoe deze kunnen bijdragen aan het creëren van inzichten binnen de maatschappij. Ze poogt daarbij complexe concepten en processen tastbaar en ervaarbaar te maken, om zo een dieper begrip te creëren van onze rol en verantwoordelijkheid in onze leefomgeving. Ze gelooft in de noodzaak om de mensheid weer deel te laten uitmaken van de natuur, als een belangrijke voorwaarde om een leefbare omgeving voor iedereen in stand te houden.
Lindsey heeft een BSc in Geografie van Edinburgh University, een PhD in Glaciologie van St Andrews University en een MA in Toegepaste Kunst van de Universiteit voor Toegepaste Kunst in Wenen. Haar werk is tentoongesteld in groepstentoonstellingen in Kunstlerhaus, Improper Walls en Vienna Art Week in Wenen en in OpenSpace en BRUX Theater in Innsbruck.
Colofon
Samenstelling
Eline Kersten, Hans Gurstad-Nilsson, Lindsey Nicholson
Organisatie
Hester van Tongerlo, Joep Vossebeld
Publieksprogramma
Gladys Zeevaarders
Tekst
Joep Vossebeld
Grafisch ontwerp
Inge Korten
Film & geluid
Eline Kersten, Hans Gurstad-Nilsson
Met speciale dank aan:
De vrijwilligers van Odapark, Joris Burla, Julie Anne Denton, Emile Hermans, Klaus Gröbner, Michael Kohli, Michaela Mühl, Adelheid Schrott, Anders Svensson
Mede mogelijk gemaakt door:
Mondriaan Fonds
Provincie Limburg
Gemeente Venray
Published in NU TE ZIEN
Published in
NU TE ZIEN
Tagged under