Erik Habets (NL)
19 september 2006 t/m 3 december 2006

Erik Habets is gefascineerd door het mooie, bijzondere, maffe, banale, onzinnige en soms platte, trieste en lelijke wat het alledaagse leven te bieden heeft. De kunst van Erik Habets zit dicht op zijn huid, het is zijn projectie van zijn wereld zoals hij die ziet. Geen directe reactie op de actualiteit maar het leven zelf van heel dichtbij. Hij plaatst de kleine dingen van het leven op een voetstuk. De verwondering over de dingen, gesprekken en/of situaties van mensen en dieren vormen het uitgangspunt. Vaak vervormt Erik Habets zijn uitgangspunten of trekt ze volledig uit zijn verband, echter altijd ten bate van het beeld. "Erik Habets wordt gefascineerd door de belevenissen van zijn eigen personage. Voeg daarbij een enorme dosis humor en onzin, en voilá: met een voelbare eerlijkheid laat hij de ongecompliceerde kant van het leven zien. "Dat neemt niet weg dat er in het werk van Erik Habets vaak een tweestrijdige ondertoon binnen sluipt, een ondertoon waar de doorgrondende beschouwer kritiek met een knipoog zal vinden. Erik Habets wil dat zijn werk tot nadenken stemt en vindt het daarbij heerlijk om verwarring en chaos te scheppen zodat iedere beschouwer zijn eigen conclusies kan trekken.

 Monique Bastiaans (E)
18 juni 2006 t/m 3 september 2006

Monique Bastiaans, sinds 1989 woonachtig in Valencia, heeft een maand op locatie in het Odapark gewerkt aan vijf monumentale installaties, drie in het park en twee in de binnenruimtes. 
De kunstenaar Monique Bastiaans maakt veelal monumentale transparante installaties, tijdelijke interventies in de openbare ruimte waarbij er een onlosmakelijk verband ligt tussen vorm, kleur en materiaal. Bastiaans verheerlijkt het natuurlijke, waarin organische vormen en synthetische materialen een symbiose aangaan met de omgeving. Daar waar het ludieke en de bezinning elkaar ontmoeten ligt voor Monique Bastiaans vitale energie en vreugde. Terwijl zij ons deelgenoot maakt van haar zonderlinge universum, veroorzaakt haar werk altijd een vreemd gevoel van onwerkelijkheid.

Shaun Doyle (GB) en Mally Mallinson (GB)
2 april 2006 t/m 5 juni 2006

Shaun Doyle en Mally Mallinson hebben besloten elkaar te vergezellen op hun eigen wereldtoernee, hun gekheid combinerend in een gezamelijke reis door het nooit-gedachtland van religie en kunst. Doyle en Mallinson lieten een veelheid aan invloeden toe - van Dadd tot Giotto, Nazarenos, zelfs hallucinogene paddestoelen en de kruising - om een obsceen en monsterlijk werk te creëren dat zij The Garden Centre of Gethsemane noemen. 

Jack Reubsaet (NL) en Yang Shaobin (CHN)
8 januari 2006 t/m 25 februari 2006

Jack Reubsaet heeft twee maanden op locatie gewerkt aan een nieuwe installatie. De projectruimte heeft een totale metamorfose ondergaan. 

De beelden van Yang Shaobin behoren tot de vaste collectie van het Odapark.
De afgelopen maanden zijn deze beelden door Bianca van Velzen gerestaureerd.
De beelden worden binnen deze tentoonstelling gepresenteerd. 

Deze 'kapellen' waren onderdeel van de tentoonstelling "Like a Virgin, Maria als Wonder Woman" in 2014. Stonden aanvankelijk in de expositieruimte en zijn na afloop van de expositie in het park geplaatst. In 'Like a Virgin', ... werden twee vrouwelijke archetypen bij elkaar gebracht. Maria uit het Rooms-Katholieke geloof en Wonder Woman, een Amerikaanse stripfiguur. Er blijken, naast verschillen, opvallend veel overeenkomsten te zijn...

Johan Muyle (B)
2 november 2008 t/m 15 februari 2009

Het Odapark presenteert nog niet eerder in Nederland getoonde mobiele sculpturen van de Belgische kunstenaar Johan Muyle. De tentoonstelling met de titel "Sioux in Paradise" bevat, naast werken op papier, voornamelijk gerobotiseerde skeletten die op de toeschouwers reageren en gemotoriseerde mobiele zetels met lichtgevende boodschappen waarop de bezoeker kan plaats nemen en zich door de tentoonstelling kan laten rondrijden. Met een forse dosis humor onderzoekt Muyle de maatschappelijke ontwikkeling en de menselijke gesteldheid. 

Olaf Mooij (NL)
8 juni 2008 t/m 14 september 2008

Ieder autotype heeft een persoonlijkheid, een eigen uiterlijk. Veel mensen zien in de koplampen van een auto ogen en in de koelgril een mond. Een auto belichaamt altijd een zekere tijdgeest en behoort tot een bestemde groep van mensen. Een auto leeft. Na een lange autorit zei mijn vader altijd, "Goed gedaan, jochie" en klopte zachtaardig en vriendelijk op de auto. Hierin ligt de oorsprong van Olaf Mooij's artistiek concept. Statement van Olaf Mooij: "Stelt u zich voor, een auto rijdt door een straat met mooie lange blonde haren, die wapperen in de wind".

Tanja Ritterbex
2 maart 2008 t/m 25 mei 2008

Tanja Ritterbex verweeft moeiteloos kunststromingen, stijlen en periodes door elkaar heen. Voor Tanja Ritterbex is de Griekse en Romeinse mythologie een onuitputtelijke bron. Maar net zo gemakkelijk laat zij de jaren zestig en de hedendaagse beeldcultuur toe in haar werk. Naïviteit, spontaniteit en een bombardement van kleur, verbazing en verwondering dat is wat je overkomt als je het werk van Ritterbex ondergaat. Met een enigszins wrange vrolijkheid tovert zij steeds weer een nieuwe "aparte" werkelijkheid. Tanja Ritterbex zoekt naar een vrolijke universele beeldtaal, tijdloos en begrijpbaar voor jong en oud.

tanja1.jpeg

Oda290208-2124.jpeg

Oda290208-2136.jpeg

Untitled-1.jpeg

Oda290208-2114.jpeg