Extravagant is waarschijnlijk het woord dat het meest wordt gebruikt om Tanja Ritterbex (1985, NL) te typeren. Ze wordt wel de Lady Gaga van de kunst genoemd: Glamorous in haar verschijning en uitbundig in haar werk. Ritterbex neemt de (online) cultuur met een flinke dosis humor en zelfreflectie onder de loep. Onderwerp van haar kleurrijke en expressieve schilder- en videokunst is vaak haar eigen lichaam en leven, waarmee het werk tot nadenken stemt over wie wij zijn en wat het betekent om je kwetsbaar op te stellen. Odapark heeft een aantal vroege werken van Tanja Ritterbex in haar collectie, uit het begin van haar carrière. 

Deze draaideur bestaat uit vijf vleugels die op een draaibare as gemonteerd zijn. Iedere vleugel bestaat uit een open constructie van staal. Het oog raakt in verwarring doordat in één van de frames een spiegel is aangebracht. Als je er naartoe loopt weet je niet wat je echt ziet of wat spiegelbeeld is.

Het werk van Anneke Schollaardt kenmerkt zich door lichtheid en transparantie.

Piet Siebers begraaft hout eerst enige jaren in de grond voordat hij het bewerkt. Zo krijgt dit materiaal zijn speciale uitstraling. 

Helmut Smits (Roosendaal, 1974) studeerde aan de Academie voor Kunst en Vormgeving in Den Bosch (KABK) en aan de University of Wales Institute in Cardiff. Hij woont en werkt in Rotterdam. Smits is een multidisciplinair kunstenaar die projecten en acties bedenkt en ontwerpt die zich aan de toeschouwer ontvouwen als een soort van visuele slogans. In vele opzichten zijn ze kritisch ten aanzien van onze maatschappij, altijd zijn ze geestig en lichtvoetig. Vaak spot hij in zijn werk met ons consumptief groepsgedrag, het erbij willen horen en met het gegeven van exclusiviteit door tegenstrijdige elementen uit de werkelijkheid van alledag tot een aangrijpend idee om te vormen.

Het beeld van Stultiëns heeft tot 2009 op het gelijknamige plein in Venray gestaan en is daarna verhuisd naar Odapark.