Woody van Amen / Coen Pausma / Lieve Prins / Mimmo Rotella / Helmut Smits / Sami Trabelsi / Matthijs Vlot
18 maart 2014 t/m 11 mei 2014

Karton Sonate – Lieve Prins & Sami Trabelsi

Kopiëren, knippen en plakken behoren in deze tijd tot de meest favoriete bezigheden. COPY ART is een tentoonstelling van beeldend kunstenaars die hier op een heel eigen manier een vertaling van maken, vaak al veel langer dan het internet bestaat.

In COPY ART presenteert Odapark een diversiteit aan mogelijkheden rond het kopiëren binnen de beeldende kunst. Van kunst die met het kopieerapparaat tot een serie wordt gemaakt tot werk dat vragen stelt over authenticiteit. En van kunst die door technische manipulaties vervormingen oproept tot werk dat de draak steekt met uniciteit.

‘Kopieerkunst’ in de letterlijke betekenis bestaat al sinds de jaren zestig. Kunstenaars ontdekten het kopieerapparaat als een heel mooie machine voor reproductie van kunstwerken, een methode die veel mechanischer oogt dan bijvoorbeeld zeefdrukken. Driedimensionale objecten worden op de glasplaat gelegd en krijgen een intrigerende vervorming.

Hello, Matthijs Vlot

Lieve Prins
In het Theehuis is een presentatie te zien van Lieve Prins, een internationale pionier in de copy art en de kunstzinnige mogelijkheden van het kopieerapparaat. Zij zegt: “Het kopieerapparaat biedt mij een geweldige kans om iets te zeggen over de dingen die belangrijk voor mij zijn: kinderen, liefde en familieleven. Eigenlijk alles waaraan het ontbreekt bij het pragmatische bedrijfsleven en de koele technologie die het kopiëren zo gretig heeft omarmd. ” Prins laat zien dat kopiëren een prachtige en expressieve manier biedt voor een weergave van de werkelijkheid.

De werken die Lieve Prins in Odapark toont zijn gerealiseerd in samenwerking met jonge kunstenaars waaronder Daniel Jimenez van Wageningen, Shakiro Werleman, Ann Dalderop & Ester Schoonhoven. Het meest recente werk Karton Sonate is een co-productie met de jonge Parijse kunstenaar Sami Trabelsi en wordt voor het eerst tentoongesteld.

Not to touch the Earth – Lieve Prins & Shakiro Werleman

Uitwaaiend over Foyer en Projectruimte worden werken gepresenteerd van onder meer Woody van Amen, Coen Pausma, Mimmo Rotella, Helmut Smits en Matthijs Vlot. Die allemaal op een heel eigen en andere manier een link hebben met kopiëren, ‘knippen en plakken’. Kunstenaars lijken soms over sneltoetsen te bezitten die wij niet kennen…

Escape from discovery – Lieve Prins & Daniel Jimenez van Wageningen

Kiki Lamers & Sofie Muller
25 mei 2014 t/m 07 september 2014

Kiki Lamers / Sofie Muller / Eveline Vreeburg / Eat it! / Let it Grow!

Verbeelding volgt niet altijd luid en open het pad van Twitter en realityshows, maar vindt haar weg ook nog in persoonlijke sluiproutes van stilte, ernst en afzondering… Grave Souls & Secrets is een bundeling soloprojecten die de grenzen aftast tussen openbaring en beslotenheid, en laat zien hoe kunst het wezen kan vormen van de eenzame maar hoopvolle mens.

Curatoren: Marijke Cieraad & Pascalle Mansvelders

Kiki Lamers (NL, 1964) verwierf internationale bekendheid met haar hyperrealistische kinderportretten in grijstinten. Complexe gezichten van peuters en kleuters op forse doeken, waarbij voor de beschouwer onmiddellijk voelbaar is dat de kunstenaar met diepe en oprechte interesse de binnenwereld van het kind heeft verbeeld. De menselijke woede, maar ook verdriet, bewondering en onbevangenheid. Op het linnen doek heeft Lamers naar eigen zeggen voorlopig de grenzen bereikt. In de afzondering van ateliers is ze een nieuwe weg ingeslagen. Met behulp van specialisten van het Europees Keramisch Centrum in Den Bosch heeft ze gewerkt aan een nieuwe vorm: keramische sculpturen, en daarbij een eigen patina ontwikkeld. De beelden sluiten aan bij haar laatste serie portretten op het doek. De geportretteerden zijn aangeraakt door de buitenwereld, en soms veel meer dan dat. Lamers vervolgt haar weg, in een opvallende radicaal andere techniek maar met precies dezelfde intense voeling voor haar onderwerp de mens.





Sofie Muller (BE, 1974)maakt universele, psychologische portretten waarvan de kwetsbaarheid een zwaar beroep doet op de empathie van de kijker. De spanning wordt voelbaar. Enkele vragen die bij de kijker om voorrang strijden: is dit een vreemd experiment, een mysterieus onderzoek, een sinistere test? Muller assembleert, vervormt, verbrandt en manipuleert hoofden in diverse uitingsvormen en combineert deze met medische- en laboratoriuminstrumenten. In Grave Souls & Secrets II toont zij enkele van haar personages in gepatineerd brons. In het oog springt haar recente mobielinstallatie Psychonomics, waarin menselijke relaties en maatschappelijke spanningen letterlijk tot leven komen. Alles draait om magnetische aantrekking en afstoting, de verbeelding van menselijke gevoelens. Tegelijkertijd roept het vragen op over de relatie tussen psyché, chemie en fysica. Een thema dat Muller de laatste jaren steeds meer uitdiept, ook in het gebruik van vuur en in haar bijzondere rook-tekeningen, die weer een ander spoor naar menselijk leed zijn.





Eveline Vreeburg (NL, 1984) debuteerde met Onder pseudoniem en in 2013 verscheen Het grootste geluk. Een geweldige roman, aldus Koen Eykhout – samensteller van literaire projecten voor Odapark – over mensen die het leven niet aankunnen, die verhaalt over kleinburgerlijke lulligheid die zo frontaal in je gezicht geblazen wordt dat ze van de weeromstuit transformeert in wanhoop en zoiets wezenlijks als ‘het menselijk tekort’. In navolging van Shira Keller die het verhaal ‘Jim en ik’ schreef, schrijft Eveline Vreeburg voor de tweede editie van Grave Souls & Secrets, als een literaire equivalent van de beeldende kunst, een verhaal dat aan het publiek wordt aangeboden in de vorm van een gesloten brief. Over de noodzaak van de kunstenaar die volgens Vreeburg voortkomt uit een even romantische als tragische behoefte van een wezen dat zich niet tot de werkelijkheid weet te verhouden omdat hij/zij er nooit zeker van is of die wel bestaat. De brief is te vinden in de foyer van Odapark.

In de tentoonstelling vinden bijzondere educatieve activiteiten plaats voor de jeugd, waarbij ze kunnen kiezen uit het project: Eat it! waarmee kinderen hun zielenroerselen en geheimen kunnen toevertrouwen aan ouwel (eetpapier) om dit vervolgens – alleen of gedeeld en samen – op te eten. Zijn problemen verteerbaar als je ze opeet? En houd je ze tevoren binnen of deel je ze met iemand in vertrouwen? Dagelijkse kinderwerkelijkheid-vragen waarin beeldende kunst best eens een leidraad zou kunnen bieden. En het project: Let it grow!waarmee de jeugd geheimen en problemen waar ze tegenaanlopen in hun leven, kunnen samenvoegen met zaadjes om dan te begraven in het Beeldenbos van Odapark zodat het geheel in de openlucht kan groeien. Groeien is transformeren, tot een plek in de natuur vol prachtige wilde bloemen. Het laat zien hoe, uit iets dat lastig is, of zwaar en erg voelt, met een beetje extra zorg ook best iets moois kan ontstaan. 

Tweevrouwelijke archetypen bij elkaar gebracht
01 oktober 2014 t/m 01 maart 2015

In LIKE A VIRGIN, Maria als Wonder Woman worden tweevrouwelijke archetypen bij elkaar gebracht. Maria uit het Rooms-Katholicisme en Wonder Woman uit de Amerikaanse comics. Ze blijken over opvallende overeenkomsten te beschikken.

Een aanbiddende rol in religies is voor niet veel vrouwen weggelegd. Belangrijkste uitzondering op deze regel wordt gevormd door Maria, de heilige maagd en moeder van Jezus, de goddelijke vrouw van schoonheid, troost en wonderen. In de tentoonstelling LIKE A VIRGIN, Maria als Wonder Woman, zijn in Odapark schilderijen, foto’s, tekeningen, films, video’s, comic books, prenten, advertenties, beelden en beeldjes en nog veel meer, samengebracht van Maria en van Wonder Woman. Twee vrouwelijke figuren die opvallende gelijkenissen vertonen, maar wezenlijk verschillen als voorbeelden voor meisjes wereldwijd. Waar Maria voorgaat in een vrouwenbestaan gebaseerd op lijden en volgen, traint Wonder Woman strijdlustig tot onafhankelijkheid en gelijkwaardigheid.

Beide vrouwenfiguren worden aanbeden in grote getale, door vrouwen én door mannen. Maar er zijn veel meer overeenkomsten tussen Maria en Wonder Woman: Hun kleuren zijn blauw (symbolische voor wijsheid en de hemel), wit (voor reinheid en waarheid) en rood (voor liefde en strijd). Beide hebben donker haar, dragen een gouden kroon of tiara. Zijn voorzien van een mantel of cape, en worden omringd door sterren. En allebei zijn ze behept met magische krachten en een maagdelijke inborst.

Maria is ons vertrouwd, niet alleen in het Nederlandse katholieke zuiden waarin Odapark gelegen is. Wonder Woman is wellicht wat minder alom bekend. Een opsomming van enkele kenmerken opgesteld door DC-Comics, de ‘stal’ waartoe Wonder Woman behoort: goddelijke krachten, eeuwigheid en schoonheid. Al dit gebaseerd op energie, ze kan vliegen, bedient zich van projectie en telekinese, onzichtbaarheid en allerlei variaties van licht. Ze is helderziend, een idealiste en bewapend om het verschil tussen waarheid en leugen te kunnen onderscheiden. Ze is sterk (niet alleen figuurlijk) en gaat elk gevecht aan zonder wapens (al beheerst ze deze meesterlijk).

In de tentoonstelling in Odapark worden ze naast en door elkaar heen gepresenteerd. Als maagden. Hoewel? In de laatste decennia staan in het Maria- verhaal steeds vaker de stellingen centraal dat zij meerdere kinderen kreeg, en Wonder Woman wordt heel en af ‘gekoppeld’ aan Superman. Buiten dat. Zoek de verschillen, ze zijn er zeker, maar het blijken er heel wat minder dan je gelooft. Of welk geloof je dat ook wil laten denken.

Jeanny van Lieshout
In een veelvoud aan uitingen van kunst, cultuur, film, video, reclame en populaire items, verschijnen Maria en Wonder Woman in de meest uiteenlopende gedaantes aan het publiek in deze tentoonstelling. Een expositie die tevens een verwijzing is naar de geschiedenis van Odapark. Het park is bijna honderd jaar in bezit geweest van Zusters Ursulinen. De orde wijdde zich aan het opvoeden van meisjes tot meegaande echtgenotes en lijdzame moeders. Daarbij stond Maria als voorbeeld centraal. Als daar de feministische en vrijgevochten Wonder Woman tegenover wordt geplaatst blijken ze – zo laat deze tentoonstelling zien – geen gevecht maar een samenspel aan te gaan.

Dulce Pinzon
Te zien in LIKE A VIRGIN, Maria als Wonder Woman is een ongekende veelvoud aan uitingen van kunst, cultuur, film, video, reclame en populaire items. Nooit eerder was een tentoonstelling in Odapark zo vol aan visuele prikkels (en speciale culturele activiteiten). Maria verschijnt in de meest uiteenlopende gedaantes van uiterst bekend tot bijna onvoorstelbaar. Wonder Woman laat zich zien in diverse vormen. Samen presenteren ze zich als oer- vrouwen, beeldschone goddelijke substituten, modieuze middelen en meubelstukken, bovennatuurlijke symbolen van pijn en kracht, doodgewone mensen, aanbiddelijke poppen, tegenstrijdige rolmodellen, voorvechtsters in de strijd tegen ziektes, en boven alles als wondere wezens. 

AIDES / ERZSÉBET BAERVELDT / BANKSY / BENETTON / DARA BIRNBAUM / JAN FABRE / ANGUS FAIRHURST / FRANCO GORI / GOTTFRIED HELNWEIN / JUDITH KREBBEKX / HANNAH KUNKLE / SOPHIE LANGOHR / JEANNY VAN LIESHOUT / MADONNA / PASCALLE MANSVELDERS / NATURE / PICTURE PARKING / DULCE PINZON / TANJA RITTERBEX / IGOR SCALISI PALMINTERI / SNODEVORMGEVERS / QUENTIN TARANTINO / ANDREI TARKOVSKY / MARJOLEIN WORTMANN en vele onbekende makers en maaksters

Pet van de Luijtgaarden
13 juni 2015 t/m 04 juli 2015

De Tour d’Artistique bestaat uit een bonte stoet van 26 caravans van de kunstenaar Pet van de Luijtgaarden. Stuk voor stuk ingericht met knuffels, barbies, ansichtkaarten en radio’s en nog veel meer.
Van de Luijtgaarden heeft de enorme verzameling attributen aangelegd, die hij in de 26 caravans tentoonstelt. Met dit vreemde, rijdende museum tourt hij door Nederland.

De dwaasheid van het ‘nooit genoeg’ blijkt onherroepelijk. De absurditeit van de veelheid aan spullen fascineert Pet van de Luijtgaarden. Het is een statement: we consumeren ontzettend veel voor een klein landje. De verzameling heeft een enorme impact in de kleine ruimtes van de caravans. Leuk voor zowel jong als oud.

Te bezichtigen van 13 juni tot en met 4 juli op de speelweide en het toegangspad van Odapark in Venray. De caravans zijn alleen in de weekenden open van 11 uur tot 17 uur.

Voor groepen bestaat er de mogelijkheid om ook op dagen de caravans toegangkelijk te maken. Dat kan op aanvraag. Op maandag is Odapark gesloten.
In de weekenden worden er workshops gegeven, voor groepen en voor individuele bezoekers. Ook is het mogelijk om buiten het weekend workshops te organiseren voor groepen (scholen). Uiteraard op aanvraag.

Proeflokaal voor de kunst
21 november 2015 t/m 15 februari 2016

Het water kookt, de theepotten worden gevuld, iemand roept: de thee is klaar! We stoppen even de exposities en gaan samen aan tafel in ons Theehuis. Komen even op adem, laden nieuwe energie op en kijken eens om ons heen. Staan even stil bij de ontwikkelingen in Odapark, hebben het over de gang van de wereld in kunst en verbeelding.

Een korte pauze nemen is soms nodig. We zijn zo druk met doorgaan, met ons staande te houden, met participeren en cultureel ondernemen, terwijl we nog steeds aan het onderzoeken zijn wat dat nu precies is en hoe dat dan wel kan en moet. Een pauze behoedt je voor doordraven, dus laten we – onder het genot van een kopje thee – eens kijken wie en waar we zijn. Wat verwachten we nu van de toekomst? Wat hebben we al bereikt? Waar staan we nu? We waarderen wat we al bereikt hebben voordat we doorstomen naar een volgende fase, op weg naar het KUNSTLAB.

In deze periode zijn er in Odapark geen exposities hedendaagse kunst, in verband met de bouw van het KUNSTLAB is de Projectruimte tijdelijk gesloten voor het publiek. In het Beeldenbos zal bezoek te maken krijgen met overlast als gevolg van de bouw. Ter compensatie nodigen we het publiek uit een andere kant van Odapark te leren kennen onder het genot van een kopje thee (of twee). Onze ‘kunst-is-er-voor-iedereen-instelling’ heeft immers ook een uiterst gastvrije kant die we letterlijk en figuurlijk in deze periode presenteren in het Theehuis dat tijdens TEA TIME tijdelijk wordt omgevormd tot een echt theehuis, waar te zien en ervaren zal zijn wat we in de afgelopen jaren in Odapark op het gebied van kunst zoal hebben gedaan, opgebouwd en bereikt om aan het einde van deze periode door te kunnen stomen naar nog mooiere toekomst.

In een oorspronkelijke theehuis-setting kan het publiek sfeervol en uiterst aangenaam verpozen en er bijeenkomsten, workshops, lezingen, inloopspreekuren en activiteiten als Teaparties bijwonen. Centraal staat het belang dat Odapark hecht aan de maatschappelijke waarde van kunst voor de mens in het algemeen en de jeugd in het bijzonder, wat nog uitgediept gaat worden in het nieuwe KUNSTLAB.

In Odapark is in de regel de kunst gratis en staat de koffie klaar.

Tijdens TEA TIME is in een bijzondere en sfeervolle setting zelfs voor even de thee gratis waarmee we ‘sorry-voor-alle-overlast’ zeggen. Alle andere horeca-elementen en culturele activiteiten hebben een prijsje. Kijk bij ‘programma Tea Time’ voor alle bijzondere onderdelen om aan deel te nemen.

19 juni 2016 t/m 11 september 2016

“Oda komt naar je toe deze zomer”… Op verschillende plekken in Zuid-Nederland is werk te zien van Odapark.

Bij het Zomerparkfeest in het Julianapark in Venlo is van 25 tot en met 28 augustus werk te zien van Silvia B. In samenwerking met Odapark wordt hier kunst getoond in glazen containers, ook van Mathieu Klomp is namens Odapark werk te zien tijdens het Zomerparkfeest 2016.

In de bibliotheek en tuin van Klooster Wittem is van 19 juni tot en met 21 augustus de tentoonstelling ‘Van Maria tot Madonna’ te zien, waarbij 19 kunstenaars hun kijk geven op de Maria-icoon. De expositie gaat door op het thema Maria als Wonder Woman, als dat in Odapark eerder te zien was. Van het Beeldenbos van Odapark zijn werken in deze tentoonstelling tijdelijk opgenomen, zoals de Zetel der Wijsheid.

Onder andere in de Mariakapel Holthees en bij de Sint Janstoren in Sambeek vindt deze zomer de manifestatie ‘Kunst van het geloven’ plaats, van 26 augustus tot en met 11 september. Ook hierin is werk opgenomen van Mathieu Klomp, als ook van Mayke Verhoeven, beide namens Odapark. De Maria-stoel, in de weken ervoor te zien in Wittem, vormt aansluitend een onderdeel van deze manifestatie.

Is het een beestachtig mens, of een dier met menselijke trekken? Op de grond, in de serre, ligt een tapijt. Is het een toevluchtsoord of een kooi?
De kunstenaar heeft in dit beeld de veranderingen in tijd zichtbaar gemaakt door mens en dier in één beeld weer te geven.

Herbert Nouwens (Oegstgeest, 1954) komt uit een familie van metaalbewerkers, zijn beide opa's en zijn vader waren smid. Zijn voorliefde voor een materiaal als staal is dan ook niet verwonderlijk; onder zijn handen wordt het stugge materiaal soepel en plooibaar. Hij gebruikt staal met een geschiedenis, afkomstig van afgedankte schepen die over de hele wereld hebben gevaren. Als verdwaalde hedendaagse megalieten duiken zijn monumentale beelden op tussen de bomen.

Otte is op zoek naar symbolen voor de wereld waarin wij leven, in een voor iedereen begrijpelijke vormentaal. Van Ineke Otte heeft Odapark twee beelden in bruikleen: ‘Alla Luce Del Solle’, wat ‘zonlicht’ betekent en ‘Alla Luce da Lontano’, een abstracte blauwe golvende lijn die een wolk verbeeld. De felle kleuren waarmee Ineke Otte werkt staan in contrast met de kleuren van de natuur die haar werk in Odapark omringen.