'Horizon' is geïnspireerd op het landschap en de waarneming daarvan. Enerzijds is het werk een ode aan de horizon zelf, de einder en het kleurverloop van de lucht die veroorzaakt wordt door de atmosferische vertekening in de verte. Tinten in het blauwe, indigo en groene spectrum vormen de basis voor deze horizon. Anderzijds gaat het om de waarneming, het trage observeren van het landschap van de toeschouwer die de tijd neemt om aandachtig te kijken, te aanschouwen. Met 'Horizon' biedt Diana Ramaekers een raamwerk, een kijkvenster dat doet denken aan een Japans raam dat van vloer tot plafond loopt: een oneindige blik op de einder en de omgeving.

 

De blauwe tinten zorgen voor een onscherpte, een 'blur' van de omgeving waardoor deze niet geheel duidelijk zichtbaar is. Maar de doorzichtige strook op ooghoogte dwingt een aandachtige blik af en het landschap ontvouwt zich op een nieuwe wijze aan de toeschouwer. Het contrast tussen de vage contouren van de omgeving enerzijds en de scherpte van de blik door het transparante gezichtsveld anderzijds, zorgen voor een interessant spanningsveld tussen zichtbaar en onzichtbaar.