Een oranje man ligt in het gras,  tussen bladeren en bloemen. Hij kijkt naar de lucht, hemels. Zijn erectie is een enorme prachtige bloem geworden. 
Al het denkbare is mogelijk voor een kunstenaar in het algemeen en voor Erik Habets in het bijzonder. Een driedimensionale dagdroom, de ongecompliceerde kant van het leven. Een heel mooie bloem. Toen Erik Habets in de voorbereiding op de manifestatie "Vlakwaterverhalen" naar het Odapark kwam, en een plek uitzocht voor de daarvoor te maken sculptuur, vertelde hij te willen kiezen voor het allermooiste plekje van het park om in te kunnen liggen dagdromen. Samen met zijn vriendin. “Een kunstwerk is een liefdesbrief voor de wereld” zei Charlie Chaplin eens. Habets wil zijn werk maken met een ongeremde, bijna puberale drive, waarbij hij de wereld als een grote speeltuin beschouwt. Een speeltuin die hem veel te bieden heeft. Zo niet alles. Ook alledaagse zin en onzin. Met een voelbare eerlijkheid en een fikse dosis humor, waarin hij ook zichzelf niet ontziet, plaatst hij zijn eigen persoon als hoofdpersonage in zijn werk. Zijn belevenissen worden zo onderwerp van de voorstelling. Ook in deze voorstelling: "Love Story". Habets' liefdesgeschiedenis, waarin het fictieve door de kunstenaar tot een eigen werkelijkheid wordt gemaakt.