Tentoonstelling door Hèléne Hermans, Hester van Tongerlo 
en Suzanne Berkers
26 januari t/m 29 maart 2020


De verbinding tussen drie Limburgse kunstenaars
Kunstenaars werken over het algemeen in relatieve afzondering, zij werken veelal in een cadans die het hun mogelijk maakt om zich te concentreren. De afzondering van de kunstenaars is relatief, zij keren zich helemaal niet af van de samenleving, sterker nog door de vinger aan de pols van de samenleving te houden, verrassen zij ons met een andere wijze van zien, een visie op wie wij zijn en hoe wij ons tot elkaar verhouden.Curator Pascalle Mansvelders bracht drie Limburgse kunstenaars bij elkaar. Deze vrouwen werken in verschillende disciplines, maar hun werk vertoont duidelijke overeenkomsten. Het continue proces waarin de kunstenaars aan zelfonderzoek doen wordt zichtbaar in bijzondere werken. Daarin geven ze uitdrukking aan wat hun bezighoudt en aan het verhaal dat zij willen vertellen.Hester van Tongerlo (1991) is afgestudeerd aan de Maastricht Academy of Fine Arts and Design. “Ik ben altijd geïnteresseerd geweest in de mens en zijn gedrag. Om hier onderzoek naar te doen gebruik ik mezelf graag als proefpersoon.” Dat geldt ook voor het werk 02-12-2014. De wens van Van Tongerlo om de mens beter te begrijpen komt tot uitdrukking in onderzoek – bijna wetenschappelijk – met biologische, filosofische en psychologische aspecten. Hester onderwerpt zichzelf aan experimenten die de ethische, sociale, persoonlijke en zelfs de fysieke grenzen van de mens onderzoeken. Door deze experimenten te documenteren en te tonen aan het publiek wordt de toeschouwer deelgenoot en de bewustwording is van essentieel belang in haar onderzoek.


Suzanne Berkers (1967) is afgestudeerd aan AKV|St Joost Den Bosch. Zij is gefascineerd door de overgang tussen twee momenten, een flinterdun kruispunt. Zoals zij zelf zegt een tussenmoment. De vluchtige aard van dingen, licht, beweging, tijd en ruimte vormen de ongrijpbare begrippen die een belangrijk onderdeel uitmaken van haar objecten en kunstinstallaties. De werken van Berkers hebben geen vaste vorm maar kunnen veranderen of bewegen, in- of uitvouwen, verdwijnen en weer verschijnen. De grens tussen tijdgebonden en tijdloos in een terugkerend ritme van verleden, heden en toekomst maken de werken van Suzanne Berkers poëtisch. Dat staat soms in schril contrast met de technische en mechanische elementen.Hélène Hermans (1962) is afgestudeerd aan de Maastricht Academy of Fine Arts and Design. Ook in de foto’s van Hélène Hermans zijn tijd en herinneringen terugkerende thema’s. Het werk van Hermans viel in 2016 al op toen zij de prijs van de vakjury mocht ontvangen in de fotowedstrijd ‘STILL’ tijdens de opening van het Kunstlab. In haar foto’s herkent men duidelijk de fascinatie voor verborgen plekken, voor plaatsen die op je netvlies blijven hangen en voor plaatsen die associaties oproepen en tijd doen vervagen. Flarden en beelden uit het verleden en heden komen letterlijk bovendrijven en vormen een nieuw beeld. De verstilde herinneringen doen beseffen dat niets verdwijnt zonder een spoor achter te laten.